Vanuit de Kundalini Yoga traditie waar mijn man en ik elkaar hebben leren kennen, is de 120e dag van de zwangerschap een reden tot een feestje! Er wordt gezegd dat op of rondom deze dag de ziel in het lichaam van de moeder indaalt. Sommige van mijn vriendinnen gaven mij aan dat zij inderdaad de ziel hebben voelen indalen rondom die dag, maar zelf heb ik dat niet zo bewust vernomen. Wel merkte ik vanaf ongeveer de 120e dag een verschil in hoe ik in mijn zwangerschap stond: alsof ik me er meer bewust van was dat het écht zover was. Hoe dan ook, redenen genoeg om de zwangere mama de 120e dag lekker in het zonnetje te zetten!
In mijn geval was er ook letterlijk een zonnetje. We zaten met zijn allen in het park. Iedereen vertelde hoe ze mij kende en namen ook meteen de kans om hun liefde voor mij uit te spreken, wat altijd fijn en welkom is, maar helemaal als je een zwanger hormonenbommetje bent. Eén iemand speelde de harmonium ( een opvouwbaar orgeltje). We zongen mantra’s. Er werden zegeningen uitgesproken voor mij, ons en ons ongeboren kindje. We zongen nog meer. Ik kreeg een voetmassage. Mijn man zong voor me. Er werd lekker eten uitgedeeld, gekletst, gelachen, cadeautjes uitgedeeld en ja! nog meer gezongen :). Mijn lieve mama zat stiekem een traantje weg te pinken van ontroering.
Het was een prachtige viering. Ons lieve ongeboren kindje was verwelkomd in de gemeenschap. Waheguru!
Wil je ook graag met een fijne mantra meezingen? Luister dan naar deze podcast.
