Ooit was ik een actieve, stralende vrouw in het middelpunt van een heleboel bezigheden, mensen en drukte. Nu zit ik thuis met mijn zoontje. Alleen. Geen andere volwassenen, geen uitdagende vraagstukken of gesprekken. In plaats daarvan gaan mijn gedachten over zindelijkheid, houten treinen en modderlaarzen.
De verveling is ook een zegen
