Zoals ik in de vorige blog schreef, voelde ik me enorm ondergedompeld in het moederschap. Hoewel de vader van mijn zoontje van een paar uur per week al snel helemaal niet meer thuis was, heb ik me toch weten te handhaven in alle zorgtaken en daarbij toch ook heel erg te kunnen genieten van mijn moederschap. Dus misschien heb jij ook wat aan hoe ik het deed?
Een van de voordelen van totaal geen tijd hebben, is dat je heel kieskeurig moet worden. Had ik voor de geboorte van mijn zoontje nog alle tijd om me bezig te houden met allerlei hele onbenullige of onbelangrijke zaken (en mensen!), nu kon ik niet anders meer dan ernstig te prioriteren. Dat wilde zeggen: eten, drinken, voeden, slapen, luiers verschonen en wassen (jippie wasbare luiers – daarover komt ook nog een blog). Het lijkt zo simpel, maar het is een keuze om te prioriteren. Op het moment dat je bewust bent dat het je keuze is, is de weerstand ertegen ook meteen weg.
Daarnaast heb ik vooral heel erg hard overal van genoten. Mede doordat de vader van mijn zoontje lang niet overal bij kon zijn en nu nergens meer bij is, voelde en voel ik hoe dankbaar ik ben dat ik iedere ochtend met mijn zoontje wakker mag worden, de hele dag bij hem kan zijn en ‘s avonds en ‘s nachts weer naast hem mag slapen. Alle momenten dat ik er compleet doorheen zit, vaak mede door slaapgebrek, adem ik diep in en uit en breng ik mezelf weer terug in het hier en nu van de gift die mij geschonken is: dat vrolijke ventje waar ik voor mag zorgen.
Als laatste heb ik me gewoon overgegeven. Alle ideeën die ik van te voren had over het ouderschap, alle verwachtingen, alle hoop op een keertje kunnen uitslapen.. Ik heb het gewoon losgelaten. Ik kon die gedachten niet blijven voeden, waarschijnlijk mede door het slaapgebrek 🙂 Het loslaten ervan gaf ontspanning. Ik was niet meer met mezelf in gevecht over hoe ik vond dat het zou moeten gaan en volgde gewoon hoe het ging. Ik heb amper tijd voor mezelf. Tsja. Dat is dan maar zo. Alles gaat weer voorbij. Er komt een dag dat ik terugkijk naar hoeveel aandacht mijn zoontje van me vraagt en daar dan weer even naar terug verlang.. Heel even maar 😉
