Mijn zoontje is een echte avonturier. Al vanaf het eerste moment dat hij zijn oogjes open deed, keek hij vol bewondering naar de nieuwe wereld waar hij in beland was. Zodra hij kon kruipen was het al opletten geblazen en toen hij eenmaal kon lopen heb ik het hele huis maar kindproof gemaakt : alle planten staan achter een soort ‘wildrooster’, de handvatten zijn van de kastjes afgeschroefd en de onderste vakken van de open kast zijn leeg.
Stil zitten of liggen is er niet bij. De keren dat ik met schone luier en al achter een blote blijerd aan moet lopen zijn ontelbaar. Van ieder boekje is pagina 1 interessant, daarna hobbelt hij vlot weer naar iets anders.
Hoewel het voor mij soms behoorlijk opletten is, is het ook prachtig om te zien hoe hij met zijn nieuwsgierigheid alles zelfstandig ontdekt. Ik hoef hem alleen maar te voorzien, de rest regelt hij zelf wel. Hij geeft af en toe een signaal dat hij wat hulp nodig heeft, maar vermaakt zich verder prima met alles om hem heen. Wat is de wereld toch wonderlijk interessant, zie je hem denken.
Laat ik er nog maar even extra van genieten, in dit tempo zit hij volgende week al op kamers.
