De onderbroken nachten, je gebrek aan volwassen gesprekken, vergeten zijn wat je favoriete bezigheden waren van vóór je moeder werd.. Zucht.. Waarom doe je dit ookalweer?
Wat herinner jij je uit jouw kindertijd? Één van mijn fijnste herinneringen is rond het moment dat mijn oma ging verhuizen. Haar hele huis was leeggehaald en mijn moeder zou nog een laatste keer naar het huis gaan. Ik wilde met haar mee en zat op de trap te wachten, terwijl ik mijn ouders in de kamer hoorde praten. Mijn vader vond het maar onzin dat ik mee zou gaan. Maar mijn moeder begreep mij en zei: “Ze wil nog afscheid nemen van het huis.”
Wow! Wat voelde ik mij gezien en begrepen daar op die trap. Ik werd helemaal warm van binnen, zo dankbaar voelde ik mij voor mijn moeder die begreep hoe belangrijk dit voor mij was: ‘Afscheid nemen van het huis.’
Dit herinner ik me dus vandaag de dag 30 jaar later nog feilloos, terwijl mijn moeder het allang is vergeten. Ze reageerde blij verrast toen ik het navertelde, maar wist er niets meer van.
Waarom vertel ik dit?
Het zijn deze momenten. Deze momenten van pure erkenning van de werkelijkheid van je kind. Momenten die voor jou als moeder weer verdwijnen in de vergetelheid, maar die jouw kind zijn of haar levenlang bij zich draagt.
Daar doe je het voor! De slapeloze nachten, de eindeloze saaie uren, het niet aan jezelf toekomen, je gebrek aan volwassen gesprekken, het vergeten zijn wat je favoriete bezigheden waren vóór je moeder werd. Al die dingen. Hier draait het om:
De onverwachte momenten waarin jouw kind zich zó puur geliefd en erkend voelt, dat hij/zij daar de rest van zijn/haar leven altijd op terug kan vallen.
Ben jij even kwijt waarom jij ookalweer bewust bij je kind aanwezig wilde zijn? Doe dan mee met het online programma Opgewekt uit je bed.
